Warrige dagen. Op de en of andere manier kun jij niet jouw draai niet vinden. Dat gebeurd weleens vaker en vaak kan ik het wel verklaren. Soms, als ik even niet oplet, pak je bijvoorbeeld een blaadje en neem je er een hapje van. Of die mega mooie sticker verdwijnt in je mond. Alles staat achter slot en grendel, maar dan toch lukt het je iets “eetbaars” te vinden. Ik weet inmiddels dat dit overcompensatie is. Net alsof je iets niet helemaal goed voelt. Dan neem je een hapje van een, voor jou, smakelijk blaadje. Dat geeft een bepaalde prikkel, een prikkel die jij lijkt te missen. Vooral shampoo met dennengeur, dat vind je geweldig. Dus dat staat nooit voor het grijpen.
Maar goed, ik hoor dat je af en toe een boer laat. Ik laat je maar. Het is vaak een teken dat je even last hebt van je maag. Het gaat gelukkig altijd weer over. En dus zijn we vandaag op de bank beland. Het word donker buiten en ik zoek Sinterklaasfilms op. Vroeger, toen jij de Sinterklaasgerechtelijke leeftijd van 2 had stond ik druk wjzend en gebarend naast je zo van: “Kijk, Sinterklaaaaaaaaaas!!” Je keek, zag alles voorbijkomen met felle kleuren en muziek inclusief iets met watjes en losse elementen die armen en benen heten. En ik maar roepen. Vaak pakte je dan iets wat draaide en daar was je echt supergoed in. Op een zeker moment constateerde ik dat je samenhang ging zien in een gezicht. Ik weet nog wanneer dit was, op vakantie! Wat een ontdekking!! Vraag me niet hoe ik het zag, een gevoel, een blik van begrip van jou, jouw reactie. Ik zag het in ieder geval gelukkig gebeuren..
En vandaag, vandaag hebben jij en ik ook weer zo’n glorieus moment. Jij op de bank en ik ernaast. Ik tover een Sinterklaasserie op Videoland tevoorschijn. Kort en bondige filmpjes over Pieten die pepernoten bakken enzovoort. 10 minuutjes en dan zoef, de volgende aflevering. En je kijkt!!!!! Ik zie het begrip in jouw ogen groeien. Je metselt veel meer aan elkaar vast dan dat ik had durven hopen. Je kijkt, hebt plezier in wat je ziet en ik zie dat je het begint te begrijpen. Echt te begrijpen. GEWELDIG!!!!!
Ondertussen is er weer een aflevering voorbij. Grote herkenning met het introliedje bij jou. Je lacht. De lach van herkenning!! WAUW. We zappen van Pietengym naar Sinterklaas die zijn onderjurk kwijt is. Die eerste is beter te begrijpen dan de 2de, maar ook de 2de gaat er straks in als pepernoten schat ik in, geduld is het toverwoord!
En Sinterklaas riep met een blij hart: “Die jongen krijgt de koek en niet de gart, want de Sint is superblij met zo’n prachtig mensenkind!!”
Het zijn van die momenten op van die dagen dat ik het zo trots ben op mijn 22jarige 2 jarige superman!
Never give up.