De laatste weken sta je gierend van de lach op en ga je gierend van de lach weer naar bed. Sinds het moment dat jouw verstandskiezen eruit zijn gehaald en jouw gebit netjes gemaakt is (onder narcose) ben je echt veranderd in goede zin. Ik kan het iedereen aanraden. STA op een behandeling onder narcose als je kind niet goed in de mond gekeken kan worden.
Het is prachtig weer. September en zomer. Normaalgesproken gaan we eind september al vaak met Sinterklaas aan de gang. Maar nu niet. De rust op het strand is enorm. Waar je anders de auto niet altijd uit wil spring je deze week iedere keer vol overgave uit de auto en rent het strand op. Het is zo geweldig hoe je je iedere dag wel 1 tot 2 uur vermaakt door het water te omarmen middels ruimtelijke verkenning. Je loopt met grote passen door het water over de breedte langs de ballenlijn. Je armen maken golven en ik kijk verstolen naar jouw echt superbrede schouders. Ik kan het niet helpen om te denken: “Wauw, wat ben je toch een knappe man geworden, normaalgesproken zouden de dames echt om je heen staan te springen.” STOP!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Normaal is wat nu is. Dit ben jij. Helemaal jij, met brede schouders en al, blij in het water. Je maakt blije geluiden. De mensen die er zijn kijken, maar ach, dat ben ik gewend.
Ik pak mijn beweging en zwem om je heen als een colliehond die zijn schapen bij elkaar moet houden. Ik moet bij je in de buurt blijven, want je kan maar zo het diepe in gaan zoals gisteren, dan bedenk je dat je ook over de ballenlijn heen kan. Ik zie je het bedenken, maar de diepte is er dan snel. Dus ik blijf naast je en zwem om je heen. Na een uur zwemmen vind ik het welletjes. ik roep: “Kom Michael, we gaan eruit.” Dit heeft niet het gewenste effect. Ik duik in mijn fictieve rugzak met communicatieve mogelijkheden en roep: “Kom Michael, je mag NU onder douche.” Die nieuwe douche is een zegen. Ik hoef niet meer te roepen dat we een hamburger gaan eten of zo, die douche volstaat.
Luid lachend duw je op de knop en nog een keer. je controleert of de patat tent echt dicht is en we gaan dan toch een ijsje kopen onderweg. Het is zoveel makkelijker om je overal mee naar toe te krijgen als ik steeds een duidelijk (vast) punt in bouw, als een ijsje eten of een douche.
De herkenning. We rijden naar de grote M. Ik ben niet van fast food, maar die M, die is zo duidelijk. Je herkent het als geen ander. Blij en verheugd beweeg je met armen en voeten in het rond. Op de een of andere manier brengen die vaste punten mij ook rust. Ik gun mijzelf een heerlijke Caramel latte Machiatio. Ik merk dat ik, zodra ik mij voortbeweeg in jouw wereld, hem zoveel beter snap.
We rijden naar huis. Wat was het weer supertof zo samen!!