“Oma”!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ik hoor de kleine man praten met zijn grootmoeder..”Oma”, ditmaal dwingender gaat het ventje verder, “wat jij doet is niet zo handig oma”.
SINTERKLAASTIJD..DE MEEST GEWELDIGE TIJD VAN HET JAAR VOOR JOU!!
Ik loop door de winkel en hoor oma praten tegen haar kleinzoon. Een heus gesprek over de onhandigheid van oma. Ik rek mijn nek uit want ik vraag mij af hoe ik iemand die zo geweldig kan praten niet kan zien. Ik zie die iemand niet, denk ik, of toch wel? Langzaam loop ik om een kinderwagen heen en schrik een heel klein beetje. De beheerser van deze geweldige discussietechniek blijkt piepklein te zijn en te zitten in een kinderwagen!
Ik weet eigenlijk niet of ik hiervan moet schrikken, of het mij wat doet of dat ik het toch heus langs mij heen kan laten glijden?? Ik bedenk dat het laatste het beste is en duik weg in mijn gedachten over Michael, peuter van 20 jaren jong, ernstig verheugd met de aanwezigheid van Sinterklaas en zijn Pieterbazen. Mijn lieve Michael, non verbaal maar volzinnen sprekend met zijn ogen. Nee, ik hoef niet te schrikken van de “normale” ontwikkeling van andere kinderen. Het is juist geweldig en het denken hiervan maakt dat ik dit door de loop van de jaren heen ook beter ben gaan voelen: “Blij zijn voor die anderen en tegelijkertijd blij zijn met Michael.”
Ik loop door en HOERA, ik bots tegen een stapel zoekboeken aan. Mijn dag kan niet meer stuk. Vol overgave pak ik ze in mooi rood Sinterklaaspapier en met een gevoel van euforie zoef ik even later de huiskamer binnen en kijk naar mijn geweldenaar die op de bank zit. Vol verwachting pakt hij de met zorg ingepakte kadootjes van mij aan. Het startsein voor superlang vermaak! Het rode met Sint en Piet bedrukte papier word bestudeerd alsof zijn leven ervan afhangt. De slinger die erop geplakt zit word ingewaaid en de inhoud komt pas veeeel later aan bod.
Ik overzie de gedachten van mijn grote kleine man en waag een poging: “Kom lieverd, we maken het cadeau samen open.” Lieverd kijkt mij aan met grote bruine en zeer besliste ogen. Mijn hand word tegengehouden met 1 hand en weggeduwd met de andere hand. Wauw, wat een duidelijke taal. Ik waag nog een poging en nog 1 en uiteindelijk ontdoen we de zoekboeken van hun papier.
Michael gaat naar bed. De zoekboeken gaan mee en hij stort zich erop. Geweldig vind hij het. Dankbaar voor de verwerkingstijd die hij van mij heeft gekregen mag ik hem een dikke knuffel geven en zingen we nog luidkeels een paar mooie Sinterklaasliedjes.
“Ja echt”, denk ik, “de wereld is mooi met jou erin!!