Vandaag, Coronatijd, overdenking. Weemoedig kijk ik naar de foto’s van de afgelopen jaren. Jij op het paard, jij in de bus, jij genoeglijk in de kantine van de wandelvereniging tijdens het nuttigen van jouw favoriete broodje gehaktbal, jij in de lunchroom met een kop thee. Tsja, wat lijkt dat lang geleden. Het lijkt wel een…

Het is warm. En dat is nog maar een understatement. We smelten als pakjes boter. Als dit ook echt zo was bestonden we collectief niet meer. Zo HEET. Jij staat daar, met je mooie bruine huid. Ik werp een steelse blik op jouw grote bos zwarte krullen en dito spierballen. Voor iemand met een beperking…